Na początku tego roku, wraz z doulą Kaliną Nowogórską, miałam przyjemność wygłosić krótki wykład dla rodziców w ramach ogólnopolskiego cyklu warsztatów Świadoma Mama.
To, w jaki sposób mama patrzy na swoje maleństwo, w jaki sposób jest z nim blisko, jak mówi do niego jest mocną podstawą do tego, jak dziecko będzie widziało samo siebie, jak będzie czuło się we własnej skórze i, jak będzie odbierało otaczający świat.
Zbliżając się do porodu, mózg mamy zaczyna się kurczyć. Obumierają nieużywane połączenia między komórkami mózgowymi i ustępują miejsce nowym, odpowiedzialnym za miłość i opiekę nad dzieckiem. Około 6 miesiąca po porodzie mózg kobiety wraca do pierwotnych rozmiarów.
To, że karanie dzieci jest mało skuteczne i może negatywnie wpływać na ich poczucie własnej wartości jest dosyć znaną tezą. Ale, że nagradzanie też może mieć ciemne strony nie jest już tak oczywiste.
Moje dziecko ma już dwa lata, a ja martwię się chyba dwa razy więcej. I tak już chyba jest z nami – rodzicami. Niby wiemy, że to normalne, niby słyszymy o buncie dwulatka, niby mamy świadomość tego, że pierwsze dni w przedszkolu mają prawo być trudne.
Każdy dzień życia wart jest zapamiętania. A kiedy stajesz się rodzicem, każdy dzień życia z dzieckiem staje się jeszcze ważniejszy i piękniejszy.
Wszechobecne słowa rodziców : „ Nic się nie stało”, „ Nie bój się”, „Przecież to nie boli” mają służyć dobru naszych dzieci: żeby się nie poddawały, żeby nie wyolbrzymiały trudności, żeby odważnie szły przez życie. Ale czy rzeczywiście dodają otuchy, odwagi i zmniejszają ból dzieci?
Zdjęcia te były dla nas szczególnie ważne, bo są na nich nasi przyjaciele i zarazem rodzice chrzestni naszej Poli 🙂 Poznajcie tą wspaniałą rodzinkę 🙂
Pierwszy rok życia dziecka jest zazwyczaj wspólnym pobytem mamy i dziecka w domu i uczeniem się siebie nawzajem. Gdy kończy się urlop macierzyński, zaczynają się pojawiać pytania o to, co dalej. Czy zdecydować się na urlop wychowawczy, czy zaangażować babcię, nianię, czy może żłobek będzie jedynym rozwiązaniem. Mniej wątpliwości pojawia się, gdy dziecko zaczyna 3 ok życia. Zdecydowana większość rodziców posyła wtedy swoje pociechy do przedszkola. Co się wtedy dzieje?
Sytuacje, kiedy dziecko jest pozostawione same sobie jest krzywdzące zarówno dla dziecka, jak i dla matki. Dziecko może odczuwać osamotnienie, może budować się brak zaufania do siebie i do świata. Z relacji mam natomiast wynika, że brak reakcji na płacz własnych dzieci jest bardzo trudne dla nich. Wywołuje nich ogromny smutek, niepokoi i żal.
Pozostań z nami
